Een Russische boer werd beroofd van een varken. Hij wist zeker wie de dieven waren: kozakken van de grenswacht die ‘s avonds rondhingen bij zijn boerderij. De boer beklaagde zich bij de kapitein van de kozakken en wees de plaats aan waar het varken volgens hem verborgen werd: het huisje van een Poolse arbeider. Daar troffen ze een groep huilende vrouwen die met kozakken rond een bed stonden met een laken erover: ‘Vadertje is gestorven.’ Zo begint het verhaal dat in 1893 en 1894 verscheen in een groot aantal Nederlandse kranten. Lees verder
Berichten met de Tag dieren
Een warme tong likte zijn hand – maar het was niet de tong van zijn hond
Folkloristen kennen het verhaal over de moordlustige maniak onder het bed als ‘The Licked Hand‘. Er zijn veel varianten op deze urban legend, maar het verhaal heeft een veel oudere en minder bloedige voorganger. Lees verder
Gered door gieren
1886: een journalist van The Sun in Columbus (Georgia) gaat op vossenjacht en stort met paard en al in een oude put van meer dan negen meter diep. Het paard is op slag dood, de journalist is ongedeerd. Wat nu? De wanden bieden geen houvast en de nacht valt. De volgende ochtend begint het paard al te stinken. Gieren zweven boven de put en dalen neer op het paard. Dat brengt onze verslaggever op een idee: hij grijpt de poten van zo veel mogelijk gieren vast, schreeuwt ‘ksss, ksss!’ en laat zich omhoog tillen. Als hij de put uit is, laat hij de vogels een voor een los, totdat hij weer veilig op de grond staat. Lees verder
Trojka hier, trojka daar: sterke verhalen over wolvengevaar
In het onsterfelijke lied ‘Dodenrit’ van Drs. P. (nummer 1184 in de Top 2000) probeert een Russisch gezin tevergeefs aan hongerige wolven te ontsnappen door het ene na het andere kind uit de slee te gooien. ‘We mogen Pjotr wel waarderen om zijn eetbaarheid / Want daardoor raken wij die troep voorlopig even kwijt.’ Het lied is uit 1974, maar het wanhopige gezin in de trojka had toen al een lange geschiedenis achter de rug in volksverhalen, in literatuur – en in krantenberichten waarin sensatie en moraal belangrijker waren dan de feiten. Lees verder
Sindala’s zwarte en witte kogels (en andere listen om een dief te vangen)
Voor mij was de sidekick van Floris, de Indiase fakir Sindala, de echte held. Floris is een stoere ridder, maar Sindala steelt de show met wetenschap, mensenkennis en een beetje magie. Zoals die keer dat hij een verrader ontmaskert op kasteel Oldenstein. Er zijn vier verdachten. Sindala houdt hen een dampende bokaal voor met vier ronde kogels: drie witte en één zwarte. Ze weten: wie de zwarte kogel pakt, is de verrader. De goden van Sindala zullen hem aanwijzen. De mannen nemen alle vier een kogel en openen dan een voor een hun hand. Lees verder
Het wolfsmeisje van Zwolle
India heeft de wolvenmeisjes Amala en Kamala. Frankrijk heeft Victor, de wilde jongen van Aveyron. In Duitsland dook in 1828 Kaspar Hauser op, in Neurenberg. Kinderen die opgroeiden in afzondering en overleefden in de wildernis. Vaak konden ze niet meer leren praten om hun verhaal te vertellen. En Nederland? Nederland heeft het wilde meisje dat in 1717 door boeren werd gevangen bij Zwolle. Wim Coster vertelt haar verhaal in Het Wolfsmeisje. Een mooie combinatie van geschiedschrijving en verbeelding. Maar met minder wolven dan de titel belooft. Lees verder
De heilige hond
‘Het schijnt waar gebeurd te zijn. De baby krijste, zodat het in de verre omtrek te horen was en de moeder repte zich naar de babykamer. Daar stond de Sint Bernhard met het kindje in zijn bek! Paniek. Moeder griste de baby uit de grote hondebek. En daarna werd er niet geaarzeld: meteen met de hond naar de dierenarts om hem te laten inslapen. Een dramatische vergissing naar enkele uren later bleek: in het wiegje zat een rat! De moedige redder had zijn goede daad met zijn leven moeten bekopen.’ Lees verder
De duurste kat ter wereld
De Japanse antiekhandelaar Sato kon zijn ogen niet geloven toen hij in een dorpsherberg een kat melk zag lebberen uit een peperdure porseleinen schaal. De herbergier wist duidelijk niet welke schat hij in huis had: Sato zou de blauwe schaal in Tokio kunnen verkopen voor wel duizend yen. Wijzend naar de magere kat zei hij: ‘Kastelein, verkoop mij die kat.’ Nee, zei de man, mijn vrouw is er te veel aan gehecht. Sato bood een yen, twee yen, drie yen… Lees verder
Dienstboden wilden niet meer dan drie keer per week zalm eten (echt?)
Vroeger was alles beter. De rivieren waren schoner en zaten barstensvol zalm. Dienstboden lieten zelfs in hun contract vastleggen dat ze niet vaker dan drie keer per week zalm hoefden te eten. Maar volgens een studie van de Radbouduniversiteit gaat de zalmstand al eeuwen achteruit, niet door vervuiling maar door watermolens. En de onderzoeker looft een fles wijn uit voor degene die het legendarische dienstbodencontract vindt waar vis- en verhaalonderzoekers al een eeuw vergeefs naar speuren. Lees verder
Al meer dan een eeuw springlevend: De wraak van de kangoeroe
In Australië rijden toeristen met hun camper een overstekende kangoeroe aan. Gelukkig is het dier alleen versuft. De toeristen grijpen hun kans: ze maken een selfie met de kangoeroe. En nog een. En dan nog een waarbij ze hem een jasje aantrekken en een hoedje opzetten. Waarop de kangoeroe weer bij zijn positieven komt en er vandoor hopt. Met hoedje, jasje – en de autosleutels die daarin zaten. Dit sterke verhaal is na meer dan een eeuw nog steeds springlevend: het is gerecycled als nieuwsbericht, als speelfilm en reclame. Lees verder