De Braziliaan dacht dat de Japanse tatoeage op zijn voorarm ‘God is liefde’ betekende. Totdat zijn Japanse chef hem vertelde dat er stond: ‘Ik haat mijn werk.’ De Thaise tatoeëerder Toth Zuh Andu, die een hele reeks klanten in São Paulo op deze manier bedroog, is onlangs gearresteerd. Aldus De Telegraaf. Vreemd dat geen enkele klant argwaan kreeg bij een tattoo-artiest wiens naam betekent: ‘Ik houd je voor de gek.’
Het nieuws is behalve op de site van De Telegraaf, RTL en het AD te vinden bij buitenlandse media, waaronder Bild. Het spot met ijdelheid (iemand die dacht dat er ‘Je oogst wat je zaait’ op haar schouders stond, maakte in werkelijkheid reclame voor ‘Kippensoep met noedels’), maar het is zo vals als een briefje van 25 euro.
De bron van het verhaal is Jornal VDD, een Braziliaanse verwant van De Speld (‘Duikboot op Gay Pride voor homo’s die in de kast blijven’). Onderaan de pagina staat de disclaimer: ‘Geloof niet alles wat je hier leest. Dit is een humoristische site met verhalen die waar kunnen zijn, of niet.’ De foto’s bij het tatoeageverhaal zijn allemaal jaren oud, blijkt uit een snel onderzoekje met beeldzoeker www.tineye.com. En Toth Zuh Andu, ten slotte, volgens De Telegraaf ‘een bekende verschijning in São Paulo’, is een verbastering van het Portugese ‘tou te zoando’ – ‘ik houd je voor de gek’.
‘Goedkope prostituee’
Het verhaal over mensen die trots rondlopen met een onbegrepen slogan is een klassieker. Twintig jaar geleden vertelde de journalist Hans van Straten me: ‘Een Haagse dame had van haar reizen een decoratieve metalen broche meegebracht waar Chinese tekens op stonden. Jarenlang had zij die broche gedragen, zonder te weten wat die tekens wel mochten beduiden, maar op een party liet zij het sieraad zien aan een Chinese diplomaat. Kon hij haar vertellen wat er op stond? Hij las haar voor: “City of Shanghai: prostitute, second class.”‘
En op 16 maart 1957 meldde de Java-Bode:
CHINEES
Een bedreven breister keek altijd uit naar ongewone motieven voor truien. Op een avond werd ze m een Chinees restaurant getroffen door de Chinese letters op de menukaart. Ze nam het menu mee naar huis en het resultaat was een zwarte trui met witte Chinese letters van schouders tot middel. Toen ze deze trui eens droeg, ontmoette ze een vriend die Chinees kon lezen. Hij barstte in lachen uit en vertaalde wat ze had gebreid: “Dit gerecht is goedkoop en smakelijk.”
Een eigentijdse variant van de foute tattoo is de clou van dit Centraal Beheer-spotje (‘Even Apeldoorn bellen’):